KIRIK SULAR
kırık sular! aktıkça
mildiniz, kalbime dolup
durdukça göl
gibi kendi kendine ve sürekliydiniz.
kırık sular! dolandıkça
bana çıktı yolunuz,
gittikçe çöl
ve tuz yüklü bir şarkıdan geçtiniz.
kırık sular! kuşları
siz mi biriktirdiniz,
uçtukça dil,
yazdıkça söz; birbirine dönüştünüz.
kırık sular! onarılmaz
belki de siz değildiniz,
çürüdükçe gül
akşamlar da küçülür, gördünüz.
kırık sular! ısındıkça
“öl!” emri gibiydiniz,
yandıkça kül
gibi bir yaraya yavaşça döküldünüz.
kırık sular! sonunda
denizin altını çizip
“önemlidir!” dediniz.
Mustafa PALA
