Bugünün devrimcileri, tıpkı yüzyıl öncesinin Kuvayı Milliyecileri gibi Nazım’ın dediğince “el kapıları”nı bir daha kapatmak ve “insanın insana kulluğunu” yok etmekle yükümlüdürler. Tabii ki 1920’lerle 2020’lerin dünya konjonktüründe ve ülke sosyolojisinde kimi nicel ve nitel değişikleri teslim etmek devrimciliğin doğası gereğidir. Bu nedenle Nazım’ın Kartallı Kazım’ının “kavgadan sonra da bahçıvan” kalmasını paranteze almayı reddediyoruz!
Okumaya devam et “El Kapıları ve Tahterevalli”